The final girl on the freeway: Adaptation and appropriation of a fairy tale
Apstrakt: Bajke i njihove adaptacije nadilaze ustanovljene socijalne, kulturne i vremenske granice. Ovaj rad analizira film Freeway („Autoput“) Metjua Brajta (Matthew Bright), adaptaciju Crvenkapice koja namerno izvrće sadržaj postavljajući film u okvire generičkog horor filma. Birajući taj modus, Brajt delimično vraća bajku njenoj originalnoj svrsi, ona je nekada postojala kao folklorna priča prepuna melodrame, ali odlazi i korak dalje, kritikujući tekst „poznatog obrasca“ i prepravljajući ga tako da se dobija priča u kojoj nevina devojka, koja je napadnuta, sama ponovo uspostavlja svoj ekvilibrijum: efektivno tako što koristi motiv „poslednje devojke“ koji je uobičajen u slešer hororima. „Autoput“ koristi svoj status adaptacije da radikalno reinterpretira izvorni tekst, raspirujući svoj opozicioni nalet kroz žanr koji je najprimereniji subverziji. Kroz tekstualnu analizu, rad se bavi time kako Brajt koristi potencijal kinematografije kao medija kroz dvostruku interakciju, koja ne samo da dozvoljava kodirano otvaranje unutrašnjeg, intertekstualnog prostora adaptacije, već i antagonističkog susreta ukorenjenog u kontekstu horor filmova.
Ključne reči: adaptacija, identifikacija, intertekstualnost, gledalaštvo, transgresija